Gitmekle-Kalmak Arasında

Gitmekle kalmak arasında kıpırdamayan gün,

katı bir saydamlık kalıbı.

Hepsi görünüyor ve hiçbiri anlaşılamıyor,

ufuk dokunulamayacak bir yakınlık.

Masada kağıtlar, bir kitap, bir vazo:

nesneler dinlenmekte adlarının gölgesinde.

Damarlarımdaki kan giderek daha ağır yükseliyor

ve yineliyor inatçı hecesini şakaklarımda.

Işık kayıtsızca biçimini bozmakta

donuk duvarın, tarihi olmayan bir zaman.

Öğle sonrasının yayılışı; şimdiden bir körfez

usul dalgalanışı sarsmakta dünyayı.

Ne uykudayız, ne de uyanık:

biziz, başka bir şey değil işte.

An ayrılmakta kendi kendinden

ve duraksamaların oluşturduğu geçite dönüşmekte.

Octavio Paz